Met verbazing heb ik gekeken naar alle commotie op social media over Barbara van Erp en Femke Sterken. Schrijfsters van ‘dit is het boek voor ouders met een leven’. Beide dames zijn journalist, dus weten de weg naar de media goed te vinden. In eenzelfde week stonden ze in alle regionale kranten, in Volkskrant magazine en schoven ze bij Umberto Tan aan tafel. En media is media: je mag alleen iets komen vertellen als je duidelijk naar links of naar rechts gaat. De gulden middenweg? Gaap! Boring! Zappen!
Dus namen de dames een scherpe afslag, zonder van tevoren hun richtingaanwijzers aan te zetten. Even lekker los gaan op alle momenten dat je je kinderen het liefst achter het behang wil plakken. Ze zitten te $%^& dat die boterham niet in vier maar in zes stukjes gesneden moet worden. Geen gympies maar regenlaarsjes aan willen (terwijl je de nieuwe schoenmaat voor deze herfst nog niet hebt gekocht). Of zich op de supermarktvloer werpen terwijl ze heel hard boze dingen roepen en de vloer dweilen.
Kwam het er wat over enthousiast uit? Misschien. Maar ten eerste is het best wel spannend om daar aan tafel te zitten (weet niet hoeveel van jullie criticasters dit wel eens hebben gedaan? Maar ik zat er zelf ooit bijna en bibberde nog net niet uit elkaar). En bovendien: hoe vaak mag dat eigenlijk? Even je frustraties eruit gooien? Die roze bril in de hoek werpen?
Nou liefst nooit dus. Zoveel was wel duidelijk uit de reacties. “Hysterische wijven” “Geen wonder dat ze van die draken van kinderen hebben” “Kan iemand die twee brulmokkels van tafel schieten?” “Zijn ze depressief ofzo?” Tot iemand – een pedagoog nota bene – die anoniem suggereerde dat ze maar beter nooit kinderen hadden kunnen krijgen (zie foto van Barbara met haar lachende zoontje???)
Maar het is wel zo makkelijk, altijd maar kritiek te hebben op een ander. Bovendien siert het je als je eerst even verder kijkt dan je neus lang is. Zo weet ik bijvoorbeeld dat Femke inderdaad last heeft van depressies. Hier ooit een prachtige blog over schreef. En weet ik dat Me-to-We het sowieso aandurft – als een van de weinigen – om veel taboes rondom opvoeden en ouderschap te doorbreken.
Geef elkaar eens wat vaker een compliment, vinden tot nu toe bijna alle ouders die onze enquête aan het invullen zijn (en dat zijn er nu al meer dan 500!). Ik geef maar vast het goede voorbeeld: een compliment voor jullie, Femke en Barbara. Dat jullie het aandurven om zowel het genieten, als de minder leuke dingen, tot aan de hele serieuze items rond ouderschap en opvoeden op jullie site bespreekbaar te maken. Dat jullie daarbij af en toe misschien wat scherp door de bocht gaan? Who cares!
