‘Sexting is het nieuwe friemelen,’ daarmee opent Justine Pardoen ijzersterk het symposium Jongeren, Seks en Internet. De jongeren, die kort daarna bij haar aan tafel schuiven, zijn het met haar eens. Heel open praten ze over seksualiteit, de leeftijd waarop ze voor het eerst porno keken (ergens tussen de 7 en 10 jaar), sexting en welke rol media en internet in hun seksleven speelt. Zo’n open blik vinden de professionals in de zaal toch een stuk lastiger.
‘Kunnen we niet gewoon zeggen dat ze het niet moeten doen?’ vraagt een van de professionals zich hardop af. ‘Want zodra die naaktfoto is gemaakt en verstuurd, is er altijd een potentieel risico dat een ander hem doorstuurt.’ Sommige professionals worden zelfs boos: ‘lekker bagatelliserend om te zeggen dat sexting gefriemel is, bij ons op school kampen we wel mooi met de consequenties.’
Maar met ‘gewoon niet doen’ zeg je dus eigenlijk dat kinderen en jongeren niet meer mogen friemelen. Niet meer in elkaars broekje mogen kijken om te zien hoe dat boeltje bij de ander eruit ziet. En erken je niet dat er nog een heel stuk zit voordat het heel misschien mis gaat. Een spannend, een opwindend, een ‘iedereen doet het’ stuk. Een ‘ook volwassenen doen het’ (1 op de 5) stuk. Een ‘zelfs 55 plussers doen het’ (1 op de 10). Een ‘waarom jongeren dan niet?’ stuk.
Wanneer we sexting normaler maken, halen we de schaamte eraf. ‘Ben jij ondanks al die campagneposters, die bij ons op school hangen, toch zo oerstom geweest om aan sexting te doen?!’ Slaan we een brug tussen de dubbele moraal die lijkt te zijn ontstaan: een mediawereld doordrenkt met seks, met aan de keerzijde daarvan een enorme preutsheid en de behoefte om de impact van dit alles toch vooral onder een tapijt weg te stoppen. (We lijken wel allemaal de burgemeester van Keulen, zegt Justine hierover).
Dan kunnen we het gaan hebben over hoe sexting veiliger kan. Net zoals voorbehoedsmiddelen ervoor zorgen dat je kunt seksen, zonder dat je zwanger raakt of een SOA oploopt. Bijvoorbeeld door jongeren als tip te geven op de foto niet herkenbaar in beeld te zijn, te leren ‘nee’ te zeggen wanneer ze iets niet willen, en mee te geven dat foto’s van anderen doorsturen ‘not done’ is. ‘We moeten eigenlijk een soort condoom vinden voor sexting,’ besluit iemand in de zaal. Zodat jongeren gewoon lekker door kunnen friemelen, en wij niet langer voor burgemeester van Keulen (houd vooral een armlengte afstand) hoeven te spelen.
