Nog een weekje en dat zit het er, voor ons Noord-Hollanders, weer op. De vakantietijd is weer afgelopen en de kindertjes gaan weer naar school. Dus is het moment van het grote her-opvoeden weer aangebroken. Het moment waarop alle dingen die we de afgelopen weken plots wél goed vonden, dat nu níet meer zijn. Al die bliksemafleiders, ingezet bij hogedrukgebieden die dreigden te resulteren in een wolkbreuk. Lees: potentiële woede-uitbarstingen waarbij je kind – of jijzelf – dreigde zo hard te gaan gillen dat het thuisfront het – vanaf de camping – zou kunnen horen.
Nee, je mag niet elke dag een ijsje. Daar zit heel veel suiker in, en dat is ongezond. Je wordt er dik van en krijgt een mond vol met gaatjes. Nee, het is niet oké om de halve dag op de Ipad te zitten. Daar word je agressief van. Bovendien schijn je er ook nog een bochel van te krijgen. En van al die straling zou je best eens ziek kunnen worden. Nee, de televisie mag ook niet. Daar krijg je vierkante ogen van, die pijn doen aan je ronde hoofd. En nog eens nee, je mag niet iedere avond om half tien naar bed. Je moet goed slapen, want ’s nachts verwerk je alle prikkels van overdag.
Waarom het de afgelopen weken dan wel mocht? Omdat het va-kan-tie was. Snap je? Vooral voor ons ouders. Want tijdens de vakantie zat er niet minder suiker in dat ijsje. Straalde de Ipad niet minder hard. Was de TV niet minder vierkant. En in de zomertijd verschuift de klok toch echt maar een uurtje, niet drie en een half. Maar konden we simpelweg eventjes de puf niet opbrengen. Werden we voor een paar weekjes laissez-faire ouders: hoe de wind waait, waait mijn vakantierokje.
Was wel even heerlijk toch? Maar nog even en we moeten we weer keihard aan de bak. Dus is het goed om die broek alvast weer aan te trekken, met de riem iedere dag een gaatje strakker. Het langzaam op te bouwen. Zodat onze kindertjes straks niet lijkbleek, gapend in de schoolbankjes zitten. Bij het ochtendkrieken. Maar vol frisse zin en blakend van de energie. Ja, het is hard werken. Dat heropvoeden. Maar ach, een jaar is zo om. Voor je het weet is het weer zover. En kunnen de vakantierokjes weer uit de kast.