‘Papa, wat heb jij gedaan in de oorlog van 2015? Ik heb op Twitter foto’s van katten verstuurd. ‘ Zo grapte vanochtend iemand op Twitter, in reactie op de hashtag #BrusselsLockdown. Op het verzoek van de Belgische politie niet langer beelden van de Brusselse straten op social media te verspreiden, begonnen de Belgen massaal met het posten van kattenfoto’s. Katten die met een Kalasjnikov voor het raam zitten, verkleed als husky (dag 12 en ze hebben het nog niet door), met een hackers anonymus masker op, of die de vijand proberen te doden door simpelweg überschattig zijn.
Nu had ik tot voor kort eigenlijk helemaal niet zoveel met katten. Eigenwijze, veel te harige beesten, die alleen maar aan zichzelf denken. En ken ik Belgen vooral van hun patattekes en die flauwe moppen. Van dat ze een autodeur meenemen naar de woestijn, zodat ze een raampje kunnen open zetten als het te warm wordt. Of dat Jezus niet in België is geboren omdat ze de drie wijzen niet konden vinden. Maar dat was allemaal voordat ik, na drie jaar doorzeuren van mijn kinderen, zelf een kat in huis kreeg. En voor deze hashtag dus.
Natuurlijk zijn er ook hier weer mensen tegen. Het zou flauw zijn. Disrespectvol zelfs, voor de slachtoffers van de aanslagen in Parijs. Maar ook ik heb – net als velen – de vier vrienden die Bataclan hebben overleefd bij RTL Late Night gezien. En als me iets is opgevallen – behalve hun nuchterheid en geweldige onderlinge vriendschap – is dat ze ook nu nog, tussen alle ellende door, konden lachen. “We hadden geen idee waar Bob was”. Bob: “Gasten, relax joh, ik zat gewoon aan de overkant.” Gelach.
Wat mij betreft zijn de Belgen de wijsten tot nu toe. ‘Every time you find humor in a difficult situation you win’. Zo zegt een Engelstalig wandtegeltje. Wandtegeltjes zijn clichés, en clichés zijn altijd waar. Bovendien is het toch priceless dat dit wereldnieuws is geworden, tot aan de New York Times aan toe. Nog bovendiener was dit het eerste bericht over terroristen dat ik, zonder een blog met opvoedtips (hoe bespreek je het nieuws met kinderen) nodig te hebben, aan mijn kinderen kon laten zien. ‘Papa wat heb jij gedaan in de oorlog van 2015? Ik ben me kapot geschrokken, maar ben in ieder geval nooit mijn humor kwijt geraakt.’ Is het enige juiste antwoord.
