Ik laat me er ieder jaar weer heerlijk in meeslepen: de nostalgie van oud en nieuw. Denk aan alle oud en nieuws hiervoor. Vorig jaar: feestje bij mijn zusje. Veel te dure fles champagne. Omdat ik m pas veel te laat was gaan kopen en alleen die zonder prijskaartje nog over waren. Veel te lang blijven zitten. Maar wat was ‘ie lekker. En wat was het gezellig. 2000. Millennium. Nog altijd een van mijn favorieten. De enige keer dat je alle 12 uur momenten wereldwijd live kon volgen. En die oud en nieuws dat ik als klein meisje met slaapoogjes en mijn neus tegen het raam gedrukt naar het vuurwerk stond te kijken.
Ik mijmer over het afgelopen jaar. Een jaar waarin mijn eerste kinderboek uitkwam. Ik mijn baan heb opgezegd en voor mezelf ben begonnen. Mijn oudste zijn eerste breakdance dance off deed. De middelste naar de plusklas ging. En we voor de jongste nog weer meer oppas en zorgverleners nodig hadden dan het jaar ervoor. Onze poes – de enige die mij rustig op de bank kon laten zitten en nog maar 2 jaar jong – plots overleed. Ik voor het eerst in mijn leven tijdens een popconcert in Paradiso met mijn ogen op zoek ging naar de nooduitgang. Voor je weet maar nooit. Met twee vriendinnen een halve marathon liep. Voor de vluchtelingen. Mocht gaan schrijven voor maar liefst twee opvoedbladen. Alles eruit heb gedanst tijdens Haarlem-jazz, omdat ik er voor het eerst Na-Kate weer eens een keertje energie voor had. En we op de valreep van het jaar nog een nieuw poesje kregen, die nu heerlijk op mijn schoot ligt te slapen.
Wat 2016 weer aan hoogte en dieptepunten gaat brengen? Voor zover het leven zich laat plannen, in ieder geval een volgend kinderboek. Al geschreven en wel bij mijn uitgever en ingepland voor de zomercatalogus. Een paar goede opdrachtgevers voor mijn adviesbureau. Met alle offertes al getekend. Goede relaties en vriendschappen. Met lieve mensen die ik inmiddels al vele jaren dichtbij me heb. Dat gaat in 2016 niet ineens anders zijn. Een reis naar Amerika. Een zomerweek op Terschelling. Trainen voor een hele marathon. Voortaan standaard mijn eigen shopper mee als ik de stad in ga, nu alle plastic tasjes zijn verbannen. Voor de rest laat ik me graag verrassen zoals het komt. En steunen waar dat nodig mocht zijn. Met tussendoor vooral veel rustpunten. Met de nieuwe poes, die ook prima weet hoe hij mij op de bank kan laten zitten.
